PVP (znany również jako powidon) to rozpuszczalny w wodzie polimer podobny do medycznego i przemysłowego dekstranu (jak pokazano powyżej). Chociaż odnotowano rzadkie przypadki poważnych reakcji alergicznych, powidon jest ogólnie uważany za bezpieczny. pH roztworu powidonu-jodowego wynosi około 5, a kwasowość zmniejsza się wraz z rozcieńczeniem. 10% powidonu-jodowego składa się z 90% wody, 8,5% powidonu i 1% jodu i jodku.
Powidon-jod może działać na wiele bakterii, grzybów, pierwotniaków i wirusów. Powidon jest hydrofilowy i ma powinowactwo do błon komórkowych. Działa poprzez transport dwuatomowego wolnego jodu bezpośrednio na powierzchnię komórki docelowej. W przypadku zaćmy powidon-jod działa głównie na błonę plazmatyczną i cytoplazmę i może zacząć działać w ciągu kilku sekund.
1. Zastosowanie 5%-10% jodu powidonowego
Globalnie rzecz biorąc, stężenie jodopowidonu stosowanego na powierzchni oka wynosi zazwyczaj 5%-10%
Shimada i wsp. opisali schemat, w którym podczas operacji zaćmy wielokrotnie stosowano 0.25% roztwór jodu powidonowego, po czym co 20-30 sekund podawano 2-3 kropli.
W przypadku owrzodzeń rogówki można stosować 1,25% roztwór jodu powidonu 4 razy dziennie.
Aby zapobiec oftalmii noworodkowej, można jednorazowo użyć 2,5% powidonu jodu. Nie ma doniesień o stosowaniu powidonu jodu w komorze przedniej.
Podczas operacji witreoretinalnej do roztworu perfuzyjnego w przypadku zapalenia wnętrza gałki ocznej można dodać 0.025% jodopowidonu.
